lavitatebela.wordpress.com

lenadeligio.blogspot.com

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι: Ιουνίου 2012

http://lenadeligio.blogspot.com/2012_06_01_archive.html

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι. Τρίτη, 5 Ιουνίου 2012. Η σωτηρία της ψυχής. Κι εκεί που το νευρικό σου σύστημα-το ήδη διαταραγμένο-κοντεύει να εκραγεί, απαντάς σε ένα τηλεφώνημα και μια ήρεμη φωνή ταράζει τις ισορροπίες αυτής της εμπόλεμης κατάστασης. Λόγος με ροή και υπομονή-υπομονή! Άλλο πάλι κι αυτό! Αλλά «μην το πολυενοχλείτε, γεννήθηκε με νεύρα! Και για εσάς που διαβάζετε τις έρευνες που κυκλοφορούν, είμαι η ζωντανή διάψευση πως ο θηλασμός δημιουργεί απαραίτητα ήρεμους ανθρώπους. Προφανώς πολλοί α...

lenadeligio.blogspot.com

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι: Σεπτεμβρίου 2011

http://lenadeligio.blogspot.com/2011_09_01_archive.html

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι. Πέμπτη, 29 Σεπτεμβρίου 2011. Κάτι στιγμές απλά δεν έχεις λόγια. Σκέφτεσαι τι θα μπορούσες να πεις και τρομάζεις που δε βρίσκεις τις λέξεις. Ή που τις βρίσκεις. Ακόμη κι εσύ που ζεις μέσα από αυτές. Είναι φορές που το καρδιογράφημα του μυαλού σου κάνει εκείνο το μακρόσυρτο ήχο. Και αποκαλύπτει την ευθεία γραμμή. Κάποιες φορές η ευθεία κάνει τα πράγματα ευκολότερα. Δε σε μπερδεύει σε μικρούς παραδρόμους,. Προσπαθείς με κάθε τρόπο να ξορκίσεις,. Μοιραστείτε το στο Twitter.

lenadeligio.blogspot.com

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι: Νοεμβρίου 2012

http://lenadeligio.blogspot.com/2012_11_01_archive.html

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι. Πέμπτη, 22 Νοεμβρίου 2012. Μακρά απουσία, το ξέρω. Απουσία από τη στήλη, απουσία από την πόλη, απουσία από τη χώρα. Επέστρεψα πριν ένα μήνα και προσπαθώ να βάλω σε τάξη εκκρεμότητες, υποχρεώσεις, σκέψεις. Αλλά τα γεγονότα με προλαβαίνουν διαρκώς, όπως λένε και τα δελτία των 8. Πώς εκφράζεται έτσι; - να λέει: Ποιος τα χέζει τα κιλά μπροστά σε εκείνο το τεράστιο άγγιγμα στο παγκάκι του σταθμού των Βρυξελλών;. Σας κλείνω συνωμοτικά το μάτι. Σύνδεσμοι σε αυτήν την ανάρτηση.

lenadeligio.blogspot.com

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι: Δεκεμβρίου 2012

http://lenadeligio.blogspot.com/2012_12_01_archive.html

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι. Τετάρτη, 19 Δεκεμβρίου 2012. Όλα για το καροτάκι γίνονται. Αγαπητοί μου ηλεκτρονικοαναγνώστες, *. Κατά εκείνο το εφηβικό «αγαπητό μου ημερολόγιο. Εδώ θέλω να σημειώσω πως. Προσωπικά-κουλή ως συνήθως-δεν έβρισκα κανένα λόγο να κρατάω ημερολόγιο.). Τις τελευταίες μέρες, που ο φυσιολογικός κόσμος στολίζει δέντρα, ανάβει λαμπάκια και. Χουχουλιάζει σ'ένα ζεστό σπιτάκι, εγώ κατοικώ σ'ένα χάος από κούτες.Χαρτοκιβώτια από. Επιτυχώς τα εμπόδια, για να φτιάξω έναν καφέ στην κουζίνα.

lenadeligio.blogspot.com

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι: Οκτωβρίου 2011

http://lenadeligio.blogspot.com/2011_10_01_archive.html

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι. Δευτέρα, 24 Οκτωβρίου 2011. ΔΕΘ…υμάμαι πιο παράξενα χρόνια. Μεσημεριανό, σαββατιάτικο καφεδάκι στην παραλία κανονίσαμε, αλλά οι κόρνες με επανέφεραν στην πραγματικότητα. «Πού θα πάμε; Τα πάντα είναι κλειστά! Τελικά πέρασε να με πάρει με τη μηχανή. Καταφέραμε να περάσουμε όλα τα κλειστά σημεία, με την προειδοποίηση βέβαια ότι δε θα μπορέσουμε να φτάσουμε μέχρι το κέντρο. Ότι θα μας γυρίσουν πίσω. Τα καταφέραμε όμως. Η Έκθεση του Σεπτέμβρη ήταν για εμάς τους Βορειοελλαδίτε...

lenadeligio.blogspot.com

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι: Νοεμβρίου 2011

http://lenadeligio.blogspot.com/2011_11_01_archive.html

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι. Κυριακή, 27 Νοεμβρίου 2011. Τις Κυριακές από παιδί τις σιχαινόμουν. Μερικές νότες, όμορφα δεμένες μεταξύ τους,λίγα λόγια κι ένα μάτσο εικόνες στο μυαλό πάντα καταφέρνουν να σε γυρίσουν πίσω. Πού είναι το πίσω;. Είναι 500 και κάτι χιλιόμετρα νοτίως της καρδιάς;. Δεν είναι εδώ η καρδιά. Την αναζητάς και ακούγεται πάλι εκείνος ο μακρόσυρτος ήχος του κατειλημμένου. Καιρό είχες να τον ακούσεις. Όχι γιατί απαντούσε, αλλά γιατί είχες καιρό να της μιλήσεις. Τους φόβους που διαβά...

lenadeligio.blogspot.com

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι: Απριλίου 2012

http://lenadeligio.blogspot.com/2012_04_01_archive.html

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι. Πέμπτη, 5 Απριλίου 2012. Οι τοίχοι έχουν τη δική μας ιστορία. Η αλήθεια είναι-όπως σας έχω ξαναπεί-ότι η σχέση μου με τους τοίχους δεν είναι η αρίστη. Μου τη δίνει η προσπάθειά τους να με εγκλωβίσουν. Από μικρή θυμάμαι ότι προσπαθούσα να δραπετεύω από μέσα τους. Θυμάμαι τη μαμά μου να με ψάχνει στις γειτονιές. Οι τοίχοι λοιπόν καμιά φορά φιλοξενούν κάτι λέξεις, που με κάνουν να στέκομαι-άλλοτε τυλιγμένη στο χειμωνιάτικο μπουφάν μου κι άλλοτε τη στιγμή που ο ήλιος με καρφ...

lenadeligio.blogspot.com

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι: Ιουνίου 2013

http://lenadeligio.blogspot.com/2013_06_01_archive.html

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι. Παρασκευή, 14 Ιουνίου 2013. Εμείς και οι άλλοι. Είμαστε χάρτινες φιγούρες στα χέρια των συνταξιδευτών μας. Κάποιοι από αυτούς - άνθρωποι με λεπτότητα στα άκρα - μας αγγίζουν με προσοχή και γνώση, έτσι ώστε να μπορείς - να μπορώ - να σταθούμε με αυτοπεποίθηση στις βιτρίνες της ζωής. Μη θυμώνεις - ή και πάλι θύμωσε άγρια! Με όσους έχουν μία τραχύτητα σε κάθε συμπεριφορά και πιο πολύ με εκείνους που επιμένουν σε μια άρνηση καλλιέργειας του κοινωνικά απαίδευτου εαυτού τους.

lenadeligio.blogspot.com

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι: Σεπτεμβρίου 2013

http://lenadeligio.blogspot.com/2013_09_01_archive.html

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι. Κυριακή, 29 Σεπτεμβρίου 2013. Μπορείς κι εσύ να κλοτσήσεις το φασισμό. Χτες βράδυ πριν κοιμηθώ διπλοκλείδωσα την πόρτα. Ένα περίεργο γρατζούνισμα φόβου. Σήμερα το πρωί έχει έναν δειλό ήλιο στον ουρανό και αναρωτιέμαι για εκείνο το φόβο. Χιλιόμετρα λίγων χιλιάδων με χωρίζουν από τη ΓΑΔΑ από τις γειτονιές που στις κάλπες κατέληξαν ψηφοδέλτια σταυρωμένα κάτω από ένα σύμβολο, που θυμίζει τη σβάστικα του Χίτλερ. Ναι, ξέρω! Πώς ζητάς σωτηρία, όταν δεν μπορείς να τη δεχτείς;.

lenadeligio.blogspot.com

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι: Απριλίου 2013

http://lenadeligio.blogspot.com/2013_04_01_archive.html

Το κορίτσι με το πράσινο φουλάρι. Παρασκευή, 19 Απριλίου 2013. Έξω από το πολύχρωμο χωριό μας! Για πόσο όμως; Δε φημίζομαι και για τη λακωνικότητά μου! Πόσο μάλλον για την πλήρη αποχή μου από τα λόγια. Έτσι, σήμερα το αποφάσισα! Πολεμάνε τον κακό και στο τέλος του ρίχνουν και μια κλωτσιά στον κώλο και τον διώχνουν από το χωριό τους, για τη γαλήνη και την ευημερία του οποίου είναι υπεύθυνοι οι ίδιοι. Και εξάλλου είναι και οι μοναδικοί που πραγματικά νοιάζονται. Ας έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, και η έμπνευ...