santakoala.wordpress.com
501 | Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*
https://santakoala.wordpress.com/2012/05/19/501
Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*. Next post →. Ο τίτλος ετούτου του ευλογίου είναι ένας στίχος νομιμοτάτως κλεμμένος από το ποίημα "Ευκάλυπτος" του επιφανούς νέου Έλληνα ποιητή Γιάννη Γ. Ρίκου. Gravity and the Wind. IT WAS ONCE FIRE. Στην (μ)pooka του κανονιού. Ετσι ειναι αν ετσι νομιζετε. 8,209 ευρώ ακάποτη. Το Σύγνεφο έφερε Βροχή. Εγώ την Καιτούλα την αγάπαγα. Και μια σκατούλα κύριε. Κορίτσια που δεν αγαπούν. Ολόδροσα κυπελλάκια από παγωτ. Φιλί με γεύση βερύκοκο. Φιλί με γεύση ροδάκινο.
santakoala.wordpress.com
Απριλίου | 2008 | Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*
https://santakoala.wordpress.com/2008/04
Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*. Monthly Archives: Απριλίου 2008. Τεστ Υπερρεαλιστικής Ομάδας Αθηνών. Έπειτα από πρόσκληση του αξιότιμου κ. Χάρη Σ. Θρώγκου:. Γιατί γνωρίζω πως είμαι [και όχι πώς είμαι]. Γιατί δεν κλαις;. Πού είναι ο βάλτος;. Α, αυτό είναι εύκολο. Νά, εκεί. Πίσω απ’ το τελευταίο δέντρο. Ποιος και πού είναι ο δεσμοφύλακας;. Ω, μα είναι ο κύριος Τοτ και είναι απ’ έξω. Πού συναντάς μία εντελώς δική σου άβυσσο;. Ναι, αλλά μόνο όταν βρέχει. Θα ερωτευόσουν για πάντα;. Do you remember revolution?
santakoala.wordpress.com
Μη μου μιλάς για καλοκαίργια | Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*
https://santakoala.wordpress.com/2012/05/18/μη-μου-μιλάς-για-καλοκαίργια
Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*. Μη μου μιλάς για καλοκαίργια. Ποσείδι 2011 περνάμε τε λει α. Αυτό το καλοκαίρι μου άφησε μια γλυκόπικρη γεύση. Εκλογές 2012 περνάμε τε λει α. Next post →. Ο τίτλος ετούτου του ευλογίου είναι ένας στίχος νομιμοτάτως κλεμμένος από το ποίημα "Ευκάλυπτος" του επιφανούς νέου Έλληνα ποιητή Γιάννη Γ. Ρίκου. Gravity and the Wind. IT WAS ONCE FIRE. Στην (μ)pooka του κανονιού. Ετσι ειναι αν ετσι νομιζετε. 8,209 ευρώ ακάποτη. Το Σύγνεφο έφερε Βροχή. Εγώ την Καιτούλα την αγάπαγα.
santakoala.wordpress.com
Μαΐου | 2012 | Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*
https://santakoala.wordpress.com/2012/05
Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*. Monthly Archives: Μαΐου 2012. Όταν έπαιζαν κρυφτό στην εκκλησία πήγαινε πίσω απ’ την τεράστια κολόνα και έμενε ακίνητη για ώρες. Εκείνος έβαζε την καρέκλα του μπροστά απ’ τη μπαλκονόπορτα και κοιτούσε το τζάμι, τη βροχή και την απέναντι πολυκατοικία. Κάποια στιγμή πάντα χτυπούσε το τηλέφωνο, ξανά και ξανά, σαν κάποιος να επέμενε για ώρα αλλά αυτός έμενε ακίνητος στην καρέκλα και δεν το σήκωνε ποτέ. Εσύ ποιος είσαι;. Εγώ είμαι στο τηλέφωνο. Όχι, δεν είσαι εσύ δεν είναι κανείς.
santakoala.wordpress.com
nobody,not even the rain,has such small hands | Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*
https://santakoala.wordpress.com/2012/05/24/nobodynot-even-the-rainhas-such-small-hands
Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*. Nobody,not even the rain,has such small hands. Πριν γεννηθεί ο Σ. ήταν πάρα πολύ μικρός. Αόρατος, μικρός σαν κόκκος άμμου, μικρός σαν γραμματόσημο, σαν καρυδότσουφλο, σαν αντίχειρας, σαν άτριχο γατί με κλειστά μάτια και κυρίως μικρότερος απ όλα τ’ άλλα έμβρυα. Φασκιωμένος μέσα σε γυαλί και πλαστικό, μακρυά απ’ τους ανθρώπους, ανάμεσα σε παράξενους βόμβους, μπάσσα βουητά και μακρόσυρτους, υψίσυχνους ήχους άρχισε να εφευρίσκει το χρόνο και να καταλαβαίνει πως μάλλον δεν ...
santakoala.wordpress.com
Ιουλίου | 2011 | Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*
https://santakoala.wordpress.com/2011/07
Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*. Monthly Archives: Ιουλίου 2011. Λυκαβητττός (με τρία ταυ). Ανάμεσα στους παλμούς ό,τι υπάρχει εκεί μου παίρνει κάτι, ξεκολάει κάτι από πάνω μου, από μέσα μου, ανάσες, τρίχες, ξεραμένα κομμάτια λάσπης. Κοιτάω προς το σκοτάδι, διακρίνονται άνθρωποι που δε με ξέρουν, δεν τους ξέρω, άνθρωποι που γνώρισα κάποτε και όταν πέθαναν αντικαταστάθηκαν από άλλους που δεν τους μοιάζουν. Έκανα μπάνιο τελικά αλλά δεν έπλυνα τα μαλλιά μου. Κοιμήθηκα με το καπέλο. Το πρωί καθώς κοιμόμ...Το Σύ...
santakoala.wordpress.com
Όχι | Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*
https://santakoala.wordpress.com/2012/05/27/όχι
Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*. Όταν έπαιζαν κρυφτό στην εκκλησία πήγαινε πίσω απ’ την τεράστια κολόνα και έμενε ακίνητη για ώρες. Εκείνος έβαζε την καρέκλα του μπροστά απ’ τη μπαλκονόπορτα και κοιτούσε το τζάμι, τη βροχή και την απέναντι πολυκατοικία. Κάποια στιγμή πάντα χτυπούσε το τηλέφωνο, ξανά και ξανά, σαν κάποιος να επέμενε για ώρα αλλά αυτός έμενε ακίνητος στην καρέκλα και δεν το σήκωνε ποτέ. Τον ξέρω πολλά χρόνια αλλά έχω δει μόνο την πλάτη του. Κοιτάει πάντα απ’ την άλλη μεριά. Εσύ ποιος είσαι;.
santakoala.wordpress.com
Αποδομητικά πουλιά, άσμα | Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*
https://santakoala.wordpress.com/2011/09/02/αποδομητικά-πουλιά-άσμα
Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*. Αποδομητικά πουλιά, άσμα. Έλα ν’ αγαπηθούμε. Σε πεδιάδες ανάλυσης μηδενικής. Τα ψευδοπόδια του εγώ μας. Έλα ν’ αγαπηθούμε. Στις παρυφές της ηθικής. Χωρίς το στίγμα της ντροπής. Των μικροαστικών των εαυτών μας. Σκίζουν τους ουρανούς της πόλης. Κι αν πεις πως ήμουνα καριόλης. Κάτι δεν έκανες σωστά. Θα πει αγάπη στο περίπου. Κι αν έψαχνες το ακριβώς. Έλα ν’ αγαπηθούμε. Στον μέσα χώρο της στιγμής. Στο κλείσιμο μιας εποχής. Στο επέκεινα των εαυτών μας. Αποδομητικά πουλιά […].
santakoala.wordpress.com
Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα* | και τα πάντα | Σελίδα 2
https://santakoala.wordpress.com/page/2
Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*. Αν δεν μπορώ να περπατήσω. Όταν έρθει η ώρα. Θα πω να με φέρουν σηκωτή. Θα έρθω μ ένα καραβάνι. Όταν έρθει η ώρα. Κάτω από ένα ξεχαρβαλωμένο σανίδι. Έχω κρύψει μικρά πουλιά. Να βγάλουν το χειμώνα. Τά χω κρύψει καλά. Και βλέπω ένα παιδί-αυτοκράτορα. Να κυλάει στο χώμα. Λυκαβητττός (με τρία ταυ). Έχοντας έντονα την αίσθηση πως δεν έχω πεθάνει ακόμα συνεχίζω να χορεύω αφήνοντας πίσω μου ό,τι ξεφλουδίζει και πέφτει, φυτεύοντας κάτω βουναλάκια από αταίριαστες αφηγήσεις, προσεχτικ...
santakoala.wordpress.com
Ιουνίου | 2011 | Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*
https://santakoala.wordpress.com/2011/06
Τα κοαλα μασουλανε νωχελικα*. Monthly Archives: Ιουνίου 2011. Και τη νύχτα, αααχ, τη νύχτα, τη νύχτα οι κροκέτες τραγουδούσαν! Παίζω και μαθαίνω με τα χρώματα: γκρίζο. Όταν το φέρρυ φτάνει μας τραβάει σαν μαγνήτης. Μπαίνουμε στο ανοιχτό στόμα του. Ένας χάλκινος ήχος γεμίζει μια αλυσίδα από στιγμές, και μας παίρνει ο αέρας. Ο τίτλος ετούτου του ευλογίου είναι ένας στίχος νομιμοτάτως κλεμμένος από το ποίημα "Ευκάλυπτος" του επιφανούς νέου Έλληνα ποιητή Γιάννη Γ. Ρίκου. Gravity and the Wind. IT WAS ONCE FIRE.