mnhsiphmwn.blogspot.com
μνησιπήμων: Νοεμβρίου 2014
http://mnhsiphmwn.blogspot.com/2014_11_01_archive.html
Τώρα, εγώ, εδώ, τρεις λέξεις βαριές σαν το μολύβι, που πρέπει μόνος μου να διαχειριστώ ακούγοντας τη δική μου σιωπή, αυτή που άφησα φεύγοντας μέσα σε τόνους βιβλίων, μέσα σε πακτωλούς από χαρτιά και σημειώματα. Κυριακή, 23 Νοεμβρίου 2014. Η Σφίγγα της σιωπής. Έζησε κάτω απ τον τάφο. Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μοιραστείτε το στο Twitter. Μοιραστείτε το στο Facebook. Κυριακή, 2 Νοεμβρίου 2014. Ξεφύλλισα τα λόγια ως τη σιωπή. Τα μάτια ίσαμε το φως. Απ’ την ψυχή μου. Που ίσα-ίσα με χωράει.
mnhsiphmwn.blogspot.com
μνησιπήμων: Ιανουαρίου 2012
http://mnhsiphmwn.blogspot.com/2012_01_01_archive.html
Τώρα, εγώ, εδώ, τρεις λέξεις βαριές σαν το μολύβι, που πρέπει μόνος μου να διαχειριστώ ακούγοντας τη δική μου σιωπή, αυτή που άφησα φεύγοντας μέσα σε τόνους βιβλίων, μέσα σε πακτωλούς από χαρτιά και σημειώματα. Σάββατο, 28 Ιανουαρίου 2012. Τὶ ὥρα ἀρχίζει ἡ παράσταση;. Ἀκόμα δὲ ντύθηκες;. Γέμισε τὸ θέατρο. Δὲν πέφτει καρφίτσα. Ἄντε! Στάσου μιὰ στιγμή. Πάω νὰ δῶ ἂν ἦρθε. Τρελλάθηκες; Δὲ θὰ προλάβεις τὴν εἰσοδο. Πότε θὰ βαφτεῖς;. Ἄσε με νὰ δῶ. Ποῦ εἶναι;. Ἐκεῖ δεύτερη θέση. Πίσω ἀπ’ τοὺς ἐπισήμους. Σχεδιασμ...
mnhsiphmwn.blogspot.com
μνησιπήμων: Σεπτεμβρίου 2013
http://mnhsiphmwn.blogspot.com/2013_09_01_archive.html
Τώρα, εγώ, εδώ, τρεις λέξεις βαριές σαν το μολύβι, που πρέπει μόνος μου να διαχειριστώ ακούγοντας τη δική μου σιωπή, αυτή που άφησα φεύγοντας μέσα σε τόνους βιβλίων, μέσα σε πακτωλούς από χαρτιά και σημειώματα. Παρασκευή, 6 Σεπτεμβρίου 2013. 28 Αὐγούστου 3102 ἡμέρα Τετάρτη ὥρα 12:00 (ἄνευ ἐνδείξεως μεσημβρινῆς). Κι ανοίχτηκε εντός μου. Το πέρασμα του τρόμου. Κι έπεσε ένα κεφάλι. Σε μιαν άδεια αγκάλη. Χωρίς καρδιά στη μέση. Φώναξα τ᾽ άπειρο νερό. Που με κρατούσε μέσα. Και το σκοτάδι ρίγησε. Ἔστι ἄρα ξυλλή...
mnhsiphmwn.blogspot.com
μνησιπήμων: Απριλίου 2015
http://mnhsiphmwn.blogspot.com/2015_04_01_archive.html
Τώρα, εγώ, εδώ, τρεις λέξεις βαριές σαν το μολύβι, που πρέπει μόνος μου να διαχειριστώ ακούγοντας τη δική μου σιωπή, αυτή που άφησα φεύγοντας μέσα σε τόνους βιβλίων, μέσα σε πακτωλούς από χαρτιά και σημειώματα. Τρίτη, 14 Απριλίου 2015. Τις τελευταίες μέρες εντοπίζω. Κάπου νοτίως της καρδιάς μου. Που κατεβαίνει στην κοιλιά. Στης προστασίας μου το σάκο. Από τα τόσα αιχμηρά. Που μου ζητούν απάνω τους να πέσω. Κι είναι, δε λέω, μια πρόκληση. Να ξεφουσκώσω από τον τόσο αέρα. Που έβαλα στα σπλάγχνα μου βαθιά.
mnhsiphmwn.blogspot.com
μνησιπήμων: Φεβρουαρίου 2012
http://mnhsiphmwn.blogspot.com/2012_02_01_archive.html
Τώρα, εγώ, εδώ, τρεις λέξεις βαριές σαν το μολύβι, που πρέπει μόνος μου να διαχειριστώ ακούγοντας τη δική μου σιωπή, αυτή που άφησα φεύγοντας μέσα σε τόνους βιβλίων, μέσα σε πακτωλούς από χαρτιά και σημειώματα. Δευτέρα, 13 Φεβρουαρίου 2012. Είπα να φτιάξω κέικ σοκολάτα. Να λειώσει αυτός ο συμπαγής κορμός. Να γίνει απαλό, βαθύ ποτάμι. Θέλει , είπα, χέρια καθαρά αυτή η απόπειρα μεταλλαγής. Ετοίμασα τα χέρια μου. Κι έβγαλα τα μαχαίρια μου. Ξανά από την αρχή. Αγγίγματα, φιλήματα,. Τις πληγές που πλήθυνα.
mnhsiphmwn.blogspot.com
μνησιπήμων: Οκτωβρίου 2012
http://mnhsiphmwn.blogspot.com/2012_10_01_archive.html
Τώρα, εγώ, εδώ, τρεις λέξεις βαριές σαν το μολύβι, που πρέπει μόνος μου να διαχειριστώ ακούγοντας τη δική μου σιωπή, αυτή που άφησα φεύγοντας μέσα σε τόνους βιβλίων, μέσα σε πακτωλούς από χαρτιά και σημειώματα. Τετάρτη, 31 Οκτωβρίου 2012. 8230;ἀγρίευε τὴ λάσπη ποὺ πατοῦσε. Τοῦ κόσμου ὁ ποιητής. Προτοῦ λαλήσει ἀλέκτωρ τρεῖς. Κι ἀναστηθοῦν οἱ ἀρνήσεις. Πρὶν ἀπ’ τὸ θαῦμα. Σταμάτησε γιὰ μιὰ στιγμὴ. Πάνω ἀπὸ ἕνα ῥυἀκι. Ποὺ λίμναζε στὴν ἄγρια γῆ. Κάτω ἀπ’ τὴν ἐπιφάνεια να δεῖ. Μὰ ἡ νύχτα ἡ πανσέληνη-. Είναι &#...
mnhsiphmwn.blogspot.com
μνησιπήμων: Απριλίου 2014
http://mnhsiphmwn.blogspot.com/2014_04_01_archive.html
Τώρα, εγώ, εδώ, τρεις λέξεις βαριές σαν το μολύβι, που πρέπει μόνος μου να διαχειριστώ ακούγοντας τη δική μου σιωπή, αυτή που άφησα φεύγοντας μέσα σε τόνους βιβλίων, μέσα σε πακτωλούς από χαρτιά και σημειώματα. Κυριακή, 6 Απριλίου 2014. Αμφιβάλλοντας για τον τίτλο. Σ’ένα κουτί κλεισμένος. Ώστε η σκιά μου. Απ’έξω να εποπτεύει. Είχα στα χέρια ένα κουβάρι. Αλλά ήμουν-λέει- κακός,. Κι αντί να για τύλιγμα. Ξετύλιγα και ψέλλιζα μαζί. Και υπομονετικά με περιμένει-. Στα ραντεβού μου σπάνια αργώ-. Τώρα, εγώ, εδώ,...
mnhsiphmwn.blogspot.com
μνησιπήμων: Νοεμβρίου 2012
http://mnhsiphmwn.blogspot.com/2012_11_01_archive.html
Τώρα, εγώ, εδώ, τρεις λέξεις βαριές σαν το μολύβι, που πρέπει μόνος μου να διαχειριστώ ακούγοντας τη δική μου σιωπή, αυτή που άφησα φεύγοντας μέσα σε τόνους βιβλίων, μέσα σε πακτωλούς από χαρτιά και σημειώματα. Παρασκευή, 9 Νοεμβρίου 2012. Τὰ χέρια ποὺ σωπάσανε τὰ. Ἀγριεμοῦ τους πήρανε τ. Τὰ χέρια αὐτὰ ποὺ ντύθηκαν τῆς προσευχῆς. Κι ἀλύχτησαν μεσάνυχτα ῥίγη. Ποὺ μὲ τὰ ὡραῖα δάχτυλα ἐσμίξανε. Αὐλάκια τὰ βαθιὰ εὐώδιασαν. Ποὺ τάξανε στὸ ἀνείπωτο στοργή κυπαρισσένια. Αὐτὰ τὰ χέρια ὡς ἐδῶ. Ἡ μουσικὴ ἐντός μου.
mnhsiphmwn.blogspot.com
μνησιπήμων: Μαρτίου 2014
http://mnhsiphmwn.blogspot.com/2014_03_01_archive.html
Τώρα, εγώ, εδώ, τρεις λέξεις βαριές σαν το μολύβι, που πρέπει μόνος μου να διαχειριστώ ακούγοντας τη δική μου σιωπή, αυτή που άφησα φεύγοντας μέσα σε τόνους βιβλίων, μέσα σε πακτωλούς από χαρτιά και σημειώματα. Σάββατο, 15 Μαρτίου 2014. Χρόνια πάνε πολλά- αν ήταν χρόνοι δε θυμάμαι-. Ήτανε τότε που έβγαλα λαθραία από τη γη. Με το να χέρι ανάπηρο. Κι αλύγιστο το άλλο. Το χώμα που το κοίμιζε. Κι από το χέρι το βαρύ το αλύγιστο. Κι απρόθυμα σηκώθηκε απ’ της λήθης του το χώμα. Το βαλα στο σαλόνι μου. Με κατι ...
mnhsiphmwn.blogspot.com
μνησιπήμων: Ιουλίου 2015
http://mnhsiphmwn.blogspot.com/2015_07_01_archive.html
Τώρα, εγώ, εδώ, τρεις λέξεις βαριές σαν το μολύβι, που πρέπει μόνος μου να διαχειριστώ ακούγοντας τη δική μου σιωπή, αυτή που άφησα φεύγοντας μέσα σε τόνους βιβλίων, μέσα σε πακτωλούς από χαρτιά και σημειώματα. Πέμπτη, 2 Ιουλίου 2015. Μανα, γερο με γεννησες. Κι αγεννητο μ' αφηνεις. Μπλεχτηκε η λιγοστη ψυχη. Στου Αδη τις κρυψωνες. Μανα μου, οταν πεθαινες. Κι ολα τα κουκουναρια του. Επεσαν στην αυλη μου. Τα μαζεψα τα φιλησα. Τα εβαλα στη γλαστρα. Και γιγαντωθηκαν οι οργες. Που μονο μου μ αφηνεις. Αὐτὸ ποὺ ...
